Vandaag vertrokken we heel erg vroeg naar Netrakona, waarbij we onderweg getuige waren van het slachten van vele koeien, geiten, en klein pluimvee ter ere van het offerfeest. Dat gebeurt hier gewoon op straat!

In het Damiaanziekenhuis zijn we voornamelijk gaan kijken naar het lab. Wanneer mensen TBC hebben, moeten ze 4 soorten medicatie nemen: 2 bacil-remmers en 2 bacil-killers. Wanneer mensen niet reageren op deze medicatie, is het waarschijnlijk dat ze resistente TBC hebben. Enkele jaren geleden duurde dat 3 maanden vooraleer men daar bevestiging van kreeg (de stalen moesten immers naar Antwerpen verstuurd worden) en dan was het meestal te laat. Damiaanactie - in samenwerking methetTropisch Instituut voor Geneeskunde-is er in geslaagd een andere manier te ontwikkelen om dit te onderzoeken, waardoor de tijd werd teruggedrongen naar een tweetal weken.

In de namiddag reden we door naar Mymesingh om daar een basic program te gaan bezoeken... We kwamen -na een hobbelige rit- aan bij een ex-TBC-patiënt die met de hulp van de Damiaanactie een eigen theesalon geopend heeft. HIj kocht een tv'tje en DVD-speler om volk te lokken, richtte er een primitieve cinema in en terwijl het dorp komt kijken naar een Bollywoodfilm, verkoopt hij hen thee en koekjes

Wanneer we het dorp verlaten, wandelt een hele bende kindjes met ons mee. Ze roepen continu: 'oei, oei', iets dat ze Mona hoorden zeggen. Joël, een klein pateeke van een jaar of negen is zo schattig dat ik hem het liefst van al mee genomen had in mijn valies...

Liefs

Annelies en Louise