Na een verkwikkend slaapje enen een deugddoend ontbijt (toast, ei, bananen) vertrokken we te voet richting het Damiaancentrum in Dhaka. In Dhaka zelf is geen Damiaanziekenhuis, maar vanuit de hoodstad coördineren ze de ziekenhuizen in de 14 districten (in Bengladesh zijn er 64 districten). Daar kregen we uitleg over de werking van de organistie en over de twee ziekten die ze behandelen.
Na deze uitleg, en een kort bezoekje aan een (voor de gelegenheid gebouwde) hindoetempel waar de mensen Durgha Puja vierden, kochten we wat boterkoekjes en croissants voor onderweg. Mede door het hindoefeest Durgha Puja en het offerfeest van de moslims dat er aan komt, was er een megadrukte op de baan. De tocht van 140 km nam geen 4u, maar 6u in beslag! De rit in de jeep was heel vermoeiend, hobbelig en zelfs wat gevaarlijk omdat onze chauffeur niet netjes in de rij wou wachten, maar overal tussendoor reed :-) Gelukkig kregen we heel wat interessanteuitleg van Willem, de Damiaanman ter plaatse, waardoor de rit een boeiende tocht werd!We keken onze ogen uit!
Om 19u arriveerden we dan hier, in Jalchatra, in een hospitaal van de organisatie zelf. De kip met frietjes (!) smaakte echt! En het feit dat er hier 'echte' toiletten zijn apprecieren we enorm! En de douche, waar we straks van zullen genieten, zal ook deugddoend zijn, want alles is hier stoffig!

We stellen het goed, al worden we vaak overweldigd door wat we zien! We zijn nu onze tweede dag hier en hebben nu al duizenden verhalen om te vertellen!